پرسش :

اگر بیمار با علم و اعتقاد به ضرر، به امید عدم ضرر، به قصد قربت روزه گرفت و بعداً کشف شد که روزه برایش ضرر نداشته است، حکم روزه اش چیست؟(1)


پاسخ :
روزه اش صحیح است (حضرت امام و آیات عظام خویی، وحید و تبریزی).

احتیاط واجب قضا کند (آیت الله بهجت).

اگر ضرری که به آن اعتقاد داشته، موجب هلاکت یا نقص عضو در اعتقادش می شده، روزه اش باطل؛ وگرنه چنانچه رجائاً گرفته باشد، روزه اش صحیح است (آیت الله سیستانی).

پی‌نوشت:
1- توضیح المسائل مراجع، مسئلۀ 1743 و 1744؛ وحید، توضیح المسائل، مسئلۀ 1752، وسیلة النجاة، مسئلۀ 1140؛ خویی وحید و تبریزی، منهاج الصالحین، مسئلۀ 1031.

منبع: احکام روزه، اداره پاسخگویی به سوالات دینی آستان قدس رضوی، انتشارات قدس رضوی، 1393.